Süperben

Esas mesele, esas süper güç, kafamızda kıpırdanan, çakan, parıldayıp duran gri hücrelerdi; Güzeli, hepimizde vardı; Kullanıp kullanmamaksa… 31 Mart 2015; Tüm Türkiye’de elektrikler bir anda kesildi; Ülke saatler boyunca karanlıkta kaldı; Taze emekli Cengiz o meşum günü küçük bir kasabada idrak etti; Eşiyle; Komşularla; Nur Abla’yla, İshak Asımoğlu’yla, Hacı Veysel’le; Süperkahraman olmak için bütün şartlar uygundu; Ama dur, dur bir dakika; Hep aynı şey, Cengiz; Düşün, taşın, gevezelik yap; Abuk sabuk şeyler düşüneceğine önce bir bak bakalım, Süpermen misin sahiden? Değil mi? Alt tarafı yerden havalandın daha; Algan Sezgintüredi Vonnegut’u rehber ediniyor, Asimov’u, Le Guin’i, Wells’i sofraya oturtuyor, zamanın, geleceğin, geçmişin imkanlarını dille sorguluyor; Sicim teorisi, paralel evrenler, kara delikler, klonlama, yapay zekadan sonraki adım, bilinç yaratma ve sonunda o bilince sahip makineler; Schrödinger'in kedisi, omega bulutsusu, at nalı Nebulası, yedi kız kardeş; Süperben, çağın soru ve sorunlarına kafa tutan taze bir roman, bir Türkçe şölen; "Okunması zevkli, dili ahenkli, ritmi hem çok şevkli hem de pek cenkli, nazarlık mavisi renkli bir eser; Bayıldım; " Sezgin Kaymaz “Şüphesiz sağlığına kavuşmak için doktor emriyle düzenli yürümeye başlayan orta yaşlı bir adamın süper kahraman olması sık rastlanan bir olay değil; Süperben de insanın karşısına sıklıkla çıkabilecek bir roman değil; Hem de bunu her yerden süper kahramanlarla zombilerin fışkırdığı bir dünyada onlardan bahsederek başarıyor; Bir edebi tür olarak bilimkurgu bir sayfiye kasabasına yerleşseydi ne olurdu? İşlek kalemini polisiye romanlarından tanıdığımız Algan Sezgintüredi, Süperben’de dünyanın delirmiş haline ironiyi sakınmadan ama gizleyemediği bir şefkatle kafa yoruyor; ” Özgür Mumcu;