Psikoterapi Pratiği

C.; G.; Jung’un arzusuyla Almanca külliyatini yayimlayan yayimcilari, ilk kitap olarak Psikoterapi Pratigi’ni seçerler.; Kitaba yazdigi önsözde Jung, eseri su cümlelerle sunar: (…) Yayimcilara bilhassa seçimlerinden dolayi da sükran borçluyum.; Onlar böylelikle ruhu tanimaya dair katkimin insan üzerindeki pratik tecrübeye dayandigi gerçegini anladiklarini göstermis oluyorlar.; Beni elli yildan fazla süren psikoterapi pratiginde, sonraki tüm bilgi ve çikarimlarima vardiran, diger taraftan da kanaatlerimi yine, dogrudan tecrübeyle kontrol edip düzeltmeye sevk eden, bir doktorun, ruhani istiraplari psikolojik açidan anlamaya dair ugraslaridir.; Geç dönem yazilarimin arasindan mesela tarihî bir inceleme seçilecek olsa, hazirliksiz okuyucu elbette, kendi psikoterapi tasavvuruyla bu yazinin ne alakasi oldugunu çikarmakta zorlanacaktir.; (…) Psikoterapist, sadece hastasinin sahsi biyografisini degil, gelenek ve dünya görüsünün nüfuzlarinin ise karisip çok zaman belirleyici rol oynadigi, hastanin uzak yakin zihin çevresini de ögrenmelidir.; Bütün bir insani ciddiyetle anlamaya çalisan hiçbir psikoterapist, rüya dilinin sembolleriyle hesaplasmaktan geri duramayacaktir.; (…)Bunu anlamak hekime, hastasini, kendini sirf sahsiyetçi bir sekilde anlamanin bogucu darligindan çikarip onu, simdiye dek sosyal, ahlaki ve zihnî gelisiminin ufuklarinin genislemesi ümidini kapatan benmerkezci tutulmuslugundan kurtarmasina imkân saglar.; Okuyucu bu ciltteki makalelerde sadece pratikteki görüsümün temelleri ve prensiplerine dair ipuçlari degil, asagi yukari tamamlanmis hemen her analizin “crux”u veya en azindan “the crucial experience”i anlamina gelebilecek, FREUD’un dahi merkezî olarak gördügü, aktarim problemi denen o fenomeni tarihî açidan anlamanin bir örnegini de bulacaktir.