Beni Büyüten Kadınlar

“İnsanlar, giderler!” dedi Ustam, “Bunu unutmayın”.; Önce anneannem öldü.; Ondan iki sene sonra teyzem.; Ondan iki sene sonra da annem.; Küçüktüm daha.; Çocukluğun korunaklı dünyası ben henüz kapıyı arkamdan kapatıp çıkamadan bitivermişti.; Bir gün önce çocuktum.; Bir gün sonra büyüdüm.; İnsanlar giderler! Ne kalır geriye? Bir genç kız, çevresinde hiç kadını kalmamışken nereden öğrenir bu dünyada kadınca yaşamayı? Benim durumumda elime kalan şey kitaplardı.; İçe kapanık bir çocuktum.; Kitaplarım vardı.; Kadınların yazdığı kitaplardan öğrenmeye kalkıştım kadın olmayı.; Ne yaptığımı da bildiğimi söyleyemem.; Okudum sadece.; Edebi anneler buldum kendime.; Annesiz kalmış bir kadın baktığı her yerde anne arıyormuş meğer.; Yas, kadın olmak, anne olmak, kendin olmak… Damla Çeliktaban Beni Büyüten Kadınlar’da bir kadının, “edebi annelerim” dediği yazarların peşinde, masallar ve kadın çemberleri vasıtasıyla kendine annelik etmeyi öğrenme yolculuğunu anlatıyor.; Kurtlarla Koşan Kadınlar’ın yazarı Clarissa P.; Estes’den, Tezer Özlü’den, Sevgi Soysal’dan, Ursula K.; Le Guin’den beslenen ve ilham alan bir yolculuk… Derin ve sarsıcı, umut ve şifa veren, iyileştiren bir kitap… lt;img src=" .; com/dia/kitadagitim/ckeditor_assets/pictures/53/content_1_original_original.; jpg" alt="" height="15" width="15" gt;lt;font size="1" color="white"gt;lt;/fontgt;lt;/imggt;