Ölümü Gör

Sümsük otu gibi yapışıp iyi niyetimi kaşık kaşık götürdü.; Yaşasın hakkaniyet, hep benimkiler mi ölecekti.; Acısı yüreğime su serpse de insanlık edip "Izdırap koca kanatlı kuştur, her gün bir dağ aşar, azıcık sabret," diyorum anlamıyor.; "Bazı ilaç terkiplerinin altında mücerreptir yazar.; Bak işte ben o sınanmış hapım.; Farz et cezaevindesin, gün say bir yıla tahliye olacaksın, çığrışmak çözüm değil," diyorum anlamıyor.; Buyur kendini yırt o zaman, niye bana geliyorsun.; Taşeron firmayım sanki.; Azrail'le imzalanmış iş akdim mi var ki, hizmet üretimine dair yönlendirme yapayım.; Bu müştereken üstesinden gelinecek bir durum değil.; Öyle olsaydı, şuraya yazıyorum imecenin dibine vururdum.; Leyla Polat, Ölümü Gör'de mizahi ve bıçkın üslubuyla bu sefer ölümü yokluyor.; Ölüm hâlleri her bir öyküde ele alınırken Azrail'e karşı olumsuz bir duruş sergilenmiyor.; Korkutucu ve kaçınılan bir gerçek olmaktan çıkan ölüm, herkesin yanı başında mizahi bir kapı olarak açılıyor.; Okura, şifa niyetine öyküleri okuyarak kapıdan geçmek kalıyor.