Dört Halife Ve Emeviler Döneminde Din - Devlet Ilişkisi - Mustafa Özkan 9786054495269

Devletin teorik tanım ve temel fonksiyonları dikkate alındığında, Dört Halife dönemindeki siyasî-sosyal yapının bir "devlet" olduğu söylenebilir.; Bu devletin yönetim şekli hilâfet idi.; Hilâfet kaynağını Kur'ân-Sünnet, Sahâbe icmaı ve Araplara komşu olan Bizans ve Sâsânî yönetimlerinden değil de, İslam öncesi Arap kabile yönetiminden almış ve İslâmîleştirmiştir.; Hilâfet, siyasî gücü elinde bulundurma şekline göre üç temel yönetim biçimi olan monarşi, oligarşi ve cumhuriyetin bir karşılığı değildir.; Hilâfet, "dinî-siyasî meşrûiyet açısından belirlenen şartları taşıyan adayın, belli niteliklere sahip halkın temsilcileri tarafından seçildiği, seçilene Kur'an-Sünnet'e bağlı kalması şartıyla itaat edilmeye söz verildiği bir yönetim biçimidir.; " Dönemin kültürel şartlarına göre oluşturulan, bu yönüyle aklî ve dünyevî bir yönetim şekli olan hilafette hâkimiyet, toplumundu.; Hilâfet, din-devlet ilişkilerinin niteliğine göre isimlendirilen teokrasi, Bizantinizm ve laiklikten farklıdır.; Dine uygun ancak dinin kendisi olmayan hilâfetin dinî bir bağlayıcılığı da yoktur.; Devletin yapısı ve işleyişine bakıldığında, bu dönemde din-devlet ilişkilerinde "din için devlet" anlayışının esas alındığı söylenebilir.