Aliye'nin Öyküleri

Zihninde geçmişin gölgeleriyle günü yaşamayaçalışan insanların öyküleri. Herkesin ortasında yalnız adım atmaya mecburbırakılmış, alıştırılmış insanların.Ama umudu mahmuzlayıp geleceğe bakabilmeçabasına sıkı sıkıya tutunmuşların. Aniden yağmurlar mevsiminden güneşin bocaedildiği günlere varanların; küllenmiş bir aşkı, Akdenizli bir sokağınimgesiyle alevlendirebilenlerin; “Kimin kime liman olduğu çok da anlaşılamayanbir ilişki”nin; geçmişini ihbar edenlerin; eşine dönen sevgilisinin yasıylayaşama tutunduğu mu, yaşamı sürüklediği mi belli olmayanların öyküleri. Geçmişin geleceğini engellediği bir kadın eskiyaşantısının karanlığına çekiliyor zorla. Ama geçmiş bazen yeni bir aşközlemini tutuşturuyor, gençliğin son çağrısı olarak. Geçmiş beraber ölünecekgünleri de getiriyor. Bir başka kadın girdiği fotoğrafta sevgili günleriniarıyor. Bir diğeri ise çalan müziğin dahi geçmişten bir şeyler taşımasına izinvermiyor. Güçlü ve derin kurgularının eşliğinde ZeynepAliye bize insanlık hallerini anlatıyor; bahşedilmiş bir yaşamın değil bulupbuluşturulmuş bir yaşantıyı sürükleyenlerin çaresizliklerinin, hatalarının,beceremeyişlerinin nedenlerine götürüyor; yine de nasıl ayakta kalabildiklerinigösteriyor. Nihayetin de insan “Güçlü olmasına güçlü”olabilir “ama kim kendisine yetebilir ki?” * * * “Yalnızlığın bütün boyutlarıyla, bütün anlamınıkuşanıp bütün geçmişini, süsünü takıp takış”tıran (…)“Bunca yalnız insanın içindekendisinin hangisi olduğunu merak eder insan.”