Kardelen - Hülya Sönmez

Beni kalbine sakla demiştin, seni kalbime sakladım. ; O anda birden rüzgar esmeye başladı. ; Garip bir şekilde kar çiçeği yerinden koparak camdan içeri savruldu. ; Ahmet elleri titreyerek eğilip aldı kar çiçeğini hafifçe öptü. ; Masadaki minik vazoya yerleştirdi. ; Büyülenmiş gibiydi. ; Rüzgar birden yine kesildi. ; Camı kapattı. ; Beyaz güvercin tüyü ve kardelen masada yan yana duruyorlardı... ; Sihirli bir gücün etkisi altında olduğunu hissediyordu. ; Ruhlar ölümsüzdü. ; Kardelen yanındaydı. ; Camdan dışarı baktığında yine yoğun kar yağışı başlamıştı. ; Yatağına uzandı. ; uzun zamandır olmadığı kadar huzurluydu. ; Beni sakın bırakma kardelenim, diye mırıldanırken yorulan gözleri uykuya yenik düştü. ; Rüya ile gerçek birbirine karışmış gibiydi. ; Kim bilir Ahmet yaşadığı hangi kareleri görüyordu rüyasında...;